ویسواوا شیمبورسکا، موتسارت شعر

در
ویسواوا شیمبورسکا، شاعر، مقاله‌نویس و مترجم لهستانی، در ۲جولای ۱۹۲۳در روستای بنین در لهستان به ‌دنیا آمد و هشت سال بعد، همراهِ خانواده‌اش به کراکوف رفت و تا زمان مرگش همان ‌جا زندگی کرد. در سال ۱۹۴۸با شاعری به‌ نام آدام وودِک ازدواج کرد که البته زندگی مشترک‌شان تنها ۶سال دوام داشت. شیمبورسکا هیچ‌وقت بچه‌دار نشد.
در دانشگاه، زبان‌شناسی و جامعه‌شناسی خواند. اولین شعرش را در مارس ۱۹۴۵با "عنوان دنبال یک کلمه‌ام" در روزنامه‌ای منتشر کرد. اولین مجموعه اشعارش با عنوان "این همان است که برایش زندگی می‌کنیم" در سال ۱۹۵۲منتشر شد که بیانگر رئالیسمِ سوسیالیستی بود. دو سال بعد، مجموعه‌ی ایدئولوژیک دیگری به‌ نام "سؤال‌هایی که از خودم می‌پرسم" را منتشر کرد.


او در سال ۱۹۹۶برنده جایزه نوبل ادبیات شد. داوران کمیتهٔ ادبی جایزهٔ نوبل در توصیف وی، او را«موتسارت شعر» خوانده بودند؛ کسی که ظرافت‌های زبانی را با «شور و هیجان‌های بتهوونی»در هم آمیخته بود. اشعار وی به زبان‌های انگلیسی و بسیاری از زبان‌های اروپایی، چینی، فارسی و عربی ترجمه شده‌است. چندین مجموعهٔ شعر و کتاب‌های بسیاری که ترجمهٔ او از زبان فرانسه به زبان لهستانی است، در کنار ده‌ها مقالهٔ ادبی دیگر از او به جا مانده‌است
او سال‌ها بعد در مصاحبه‌ای گفت: «وقتی جوان بودم به مکتب کمونیسم معتقد بودم. می‌خواستم دنیا را از طریق کمونیسم نجات بدهم. اما خیلی زود فهمیدم چنین چیزی امکان‌پذیر نیست؛ با این‌حال هرگز انکار نمی‌کنم زمانی به آن اعتقاد داشتم.»
در سال۱۹۵۷اعلام کرد دیگر اعتقادی به کمونیسم و اشعار اولیه‌اش ندارد. در دهه‌های بعد، از فعالان مبارز جنبش همبستگی علیه دولت کمونیستی لهستان بود.
از شخصیت‌های معروفی که آثار شیمبورسکا را مورد تحسین قرار داده‌اند، می‌توان به وودی آلن، کارگردان سرشناس سینما اشاره کرد. این فیلم‌ساز امریکایی در سال ۲۰۱۰مستندی با نام "گاهی زندگی قابل تحمل است" را ساخت که عنوان آن ‌را از روی گفته‌های این شاعر لهستانی برگرفته بود. او درباره‌ی شیمبورسکا گفت: «او قادر است پوچی و اندوه زندگی را به‌زیبایی تصویر کند و درعین‌حال می‌تواند نگاه مثبتی هم داشته باشد.»